Streszczenie

Minos był królem Krety. Jego sława i potęga objęła całą Grecję. Bogowie ukarali go jednak dzieckiem-potworem. Był nim Minotaur, pół byk, pół człowiek. O tym dlaczego spotkał go taki los, dowiecie się z mitu o Dedalu i Ikarze.

Siejący postrach na całej wyspie, Minotaur, został uwięziony w potężnym labiryncie, z którego nie sposób było się wydostać. Budowniczym owego labiryntu był Dedal.

Kreta była wówczas najpotężniejszym państwem Hellady. Podległe jej Ateny musiały co roku wysyłać na Kretę haracz w postaci 7 dziewcząt i 7 chłopców, które przeznaczone były na pożarcie przez Minotaura.

Władcą Aten był Ajgeus. Jego syn, Tezeusz, postanowił udać się na Kretę i zgładzić potwora. Ajgeus poprosił syna, aby w drodze powrotnej rozpiął odpowiedni żagiel w zależności od powodzenia wyprawy. I tak, jeśli udałoby mu się zgładzić Minotaura, miał rozpiąć czerwony żagiel, a jeśli nie – czarny.

Młodzieniec popłynął na Kretę, gdzie poznał córkę króla Minosa, Ariadnę, która od razu się w nim zakochała. Dziewczyna wiedziała, że z labiryntu nie da się wyjść i postanowiła pomóc Tezeuszowi. Podarowała mu kłębek nici, którego początek kazała przywiązać do wejścia labiryntu.

Tezeusz wyruszył w głąb labiryntu w poszukiwaniu potwora, zaznaczając jednocześnie drogę, rozwijaną nicią. W końcu napotkał Minotaura i po ciężkiej walce zabił go. Tylko dzięki rozwiniętej nici udało mu się wyjść z labiryntu. Stąd wziął się popularny związek frazeologiczny – nić Ariadny – który oznacza sposób wyjścia z beznadziejnej sytuacji.

Tezeusz stał się bohaterem, gdyż wyzwolił Kretę od morderczego stwora. W glorii chwały wyruszył w drogę powrotną, zabierając ze sobą Ariadnę, którą planował poślubić. Nie do końca wiadomo, co stało się po drodze, że Tezeusz porzucił śpiącą Ariadnę na wyspie Naksos.

Tam Ariadnę spotkał Dionizos wraz z towarzyszącymi mu menadami. Zakochał się on w księżniczce i poprosił ją o rękę. Porzucona kochanka Tezeusza została małżonką boga wina i ślub odbył się na tej samej wyspie Naksos, która swym kształtem przypomina liść winnej latorośli.

Tymczasem Tezeusz wracał do Aten, lecz zapomniał o prośbie ojca i zamiast czerwonego, rozpiął czarny żagiel. Ajgeus widząc z oddali statek z czarnymi żaglami był pewien, że syn zginął i z rozpaczy rzucił się ze skały do morza.

Pamięć tego dnia święcono podczas Oschoforiów, dokładnie odtwarzając dwojaki nastrój uroczystości: żałobny z powodu śmierci Ajgeusa i radosny z powodu szczęśliwego powrotu Tezeusza.